Żadne z nas nie wiąże się z pracą na całe życie. Niezależnie od powodów, w życiu każdego pracownika nastaje taki moment, kiedy trzeba położyć na biurku swojego przełożonego wypowiedzenie z pracy. Niestety Ci z nas, którzy mogą mianować się w tej dziedzinie specjalistami zazwyczaj nie mają aż tak dużo doświadczenia w samym pracowaniu, więc ciężko znaleźć kogoś, kogo można zapytać o zdanie. Tak więc, jak wypowiedzieć umowę o pracę? Postaramy się na to pytanie jak najlepiej państwu odpowiedzieć.

Co najczęściej sprawia, że decydujemy się zrezygnować z pracy?

Przyczyny mogą być bardzo różne. Zdecydowanie jedną z najczęściej podawanych przyczyn, dla których rezygnujemy z danej pracy, jest nasze niezadowolenie z otrzymywanego wynagrodzenia. Najczęściej wiąże się to z tym, że po prostu czujemy się niedoceniani przez naszego pracodawcę. Istotne jest też to, czy w ogóle podejmujemy rozmowy z pracodawcą, mające na celu podniesienie naszego wynagrodzenia.

Inną przyczyną, dla której podejmujemy decyzję o rozwiązaniu umowy o pracę z naszym pracodawcą, jest zła atmosfera w pracy. Jeśli wykonujemy jakiś zawód, to poza satysfakcją z wynagrodzenia za wykonaną pracę, oczekujemy też bardzo dobrych warunków pracy. W pojęcie to wpisuje się także komunikacja z innymi pracownikami naszego zakładu.

Ostatnią przyczyną, dla której decydujemy się napisać wypowiedzenie z pracy, jest sytuacja, w której mamy poczucie, że zupełnie się nie rozwijamy. Jeśli przez dłuższy czas, nie mamy poczucia, że rozwijamy nasze umiejętności, nie mamy sytuacji, w której przysługuje nam awans, dopada nas poczucie beznadziei.

Człowiek jako istota myśląca, musi się rozwijać. Szczególnie istotne jest to wtedy, kiedy jesteśmy na samym początku naszej kariery. Zdobywanie doświadczenia jak również nowych umiejętności, to nasza podstawa, do tego aby w przyszłości wykonywać wymarzony przez nas zawód.

Okres wypowiedzenia

Zanim radośnie przedłożymy szefowi zwalniający nas od obowiązków druczek musimy zdawać sobie sprawę, że nie skończymy pracować natychmiast. Każda umowa o pracę ma okres wypowiedzenia zależny głównie od czasu już przepracowanego. W przypadku pracowników, którzy nie pracowali więcej niż pół roku mowa tu o dwóch tygodniach. Gdy ktoś przepracował więcej niż pół roku, a mniej niż trzy lata, jego okres wypowiedzenia wynosi jeden miesiąc, a wszyscy pracujący dłużej zawsze muszą czekać trzy miesiące.

Okres wypowiedzenia jest zabezpieczeniem zarówno dla nas, jak i naszego pracodawcy. My dostajemy czas, podczas którego możemy aktywnie szukać nowej pracy, a pracodawca nie traci z dnia na dzień siły roboczej, którą ciężko będzie zastąpić. Jeśli jednak zależy nam na szybkim opuszczeniu placówki, można również złożyć wypowiedzenie z pracy za porozumieniem stron, ale jak sama nazwa wskazuje, obie strony dyskusji muszą wyrazić zgodę na postawione w nim warunki.

No dobra, ale jak w ogóle policzyć ten staż pracy? Ogółem warto doczytać dokładniejsze artykuły na ten temat, ale mówiąc ogólnikowo, jest to cały czas, który przepracowaliśmy u danego pracodawcy, także włączając w to wszelkie szkolenia, wyjazdy i inne zajęcia, które można by uznać za niezwiązane z pracą. Wlicza się do tego także czas pracy u innego pracodawcy, jeśli nasz obecny przejął po nim odpowiedzialność prawną za nasze stanowisko. Mówiąc prościej, jeśli zmienił się właściciel naszego zakładu pracy, ale warunki naszego zatrudnienia się nie zmieniły.

Jak napisać wypowiedzenie umowy o pracę?

Jak zawsze w przypadku pism firmowych musimy zacząć od wypisania własnego imienia i nazwiska w lewym, górnym rogu strony oraz aktualnej daty w prawym, górnym rogu. Pod imieniem i nazwiskiem powinniśmy też wypisać nasz adres, a nieco poniżej daty zawrzeć nazwę pracodawcy i jego adres. Gdy już się z tym uporamy należy przejść do głównej części tekstu. Zaczynamy nagłówkiem brzmiącym po prostu „Wypowiedzenie umowy o pracę”.
Pod nim musimy wpisać następującą formułkę: „Niniejszym wypowiadam umowę o pracę zawartą dnia [data zawarcia umowy o pracę] w [miasto, w którym umowa została podpisana] pomiędzy [nazwa pracodawcy] a [nasze imię i nazwisko. z zachowaniem okresu wypowiedzenia wynoszącego [nasz okres wypowiedzenia]”.
W przypadku wypowiedzenia umowy o pracę za porozumieniem stron, ostatnie zdanie należy zamienić i zawrzeć w nim propozycję dnia zakończenia współpracy.

Napisanie wypowiedzenia z pracy nie jest zatem tak trudne, jak mogłoby się wydawać. Należy jednak pamiętać, o zachowaniu wszystkich powyższych wskazówek. Z ich pomocą, poradzimy sobie z tym zadaniem bez problemu.

Nawet jeśli nader wszystko zależy ci na utrzymaniu swojej wysokiej posady i zrobiłbyś naprawdę wiele, byleby tylko nie otrzymać od swojego szefa zwolnienia warunkowego, w żadnym wypadku nie powinieneś dać się wykorzystywać. Musisz znać swoje prawa i pilnować tego, aby nikt ich nie łamał. Są one ściśle związane m.in. z przerwami organizowanymi w trakcie pracy. Jeśli kiedykolwiek zastanawiałeś się nad tym, ile przerwy na 8 godzin pracy, ponieważ masz pewne wątpliwości co do tego, czy twój szef trzyma się ustalonych zasad, czytaj dalej, a wszystkiego się dowiesz. Dzięki zdobytym informacjom zadbasz o swój komfort w miejscu pracy i pozwolisz sobie na wykonywanie zadań w odpowiednich warunkach – z właściwym czasem na przerwę.

Najprawdopodobniej jesteś zatrudniony w ramach umowy o pracę – tak jak większość Polaków. W ciągu jednego dnia spędzasz w swojej firmie czy zakładzie osiem godzin. Skoro tyle pracujesz, przysługuje ci przynajmniej jedna, trwająca piętnaście minut przerwa. Nie uzyskasz jej w jednym przypadku – jeśli czas twojej pracy wynosi mniej niż sześć godzin. Oczywiście polskie prawo nie określa żadnych specjalnych zasad, co podczas takiej przerwy wolno pracownikom robić.

Teoretycznie możesz zużytkować ten czas w zupełnie dowolny sposób, najczęściej przeznaczając go na spożycie obiadu czy drugiego śniadania i doładowania się nową energią. Jako że w Polsce takie przerwy są pełnopłatne, twój szef ma prawo zadecydować o tym, kiedy będą się one odbywać. Przeważnie ma to miejsce w godzinach popołudniowych – między godziną 11 a 13. To idealna pora na zjedzenie drugiego śniadania czy wypicie małej czarnej kawy. Jeśli jednak twój szef wybrał sobie czas na przerwę w godzinach znacznie wcześniejszych, razem z innymi pracownikami możecie porozmawiać z nim na ten temat i skłonić go do zmiany swojej decyzji.

Wiesz już, ile przerwy na 8 godzin pracy powinno ci przysługiwać.

Czy wiesz jednak dokładnie, co możesz robić podczas tego wolnego czasu? Teoretycznie wszystko, jednak według polskiego prawa nie wolno ci opuszczać miejsca pracy. Możesz oczywiście wyjść na zewnątrz budynku, by zapalić papierosa lub po prostu odetchnąć świeżym powietrzem, ale nie powinieneś wyruszać nawet do oddalonego o kilka metrów sklepu czy kiosku. Takie zasady funkcjonują w większości firm, choć nawet tutaj zdarzają się pewne wyjątki. Inspirując się działaniami zagranicznych korporacji, polscy przedsiębiorcy zastępują te pełnopłatne, piętnastominutowe przerwy przerwami godzinnymi, które są całkowicie darmowe.

Ich zaletą jest to, że pozwalają one pracownikom na zupełną dowolność. Jeśli przysługuje ci godzinna bezpłatna przerwa, w jej trakcie możesz opuścić teren swojej pracy, udać się do pobliskiego sklepu czy nawet spotkać się ze znajomym na kawie lub obiedzie. Nikt ci za nią nie płaci, ale zyskujesz jednak więcej czasu na spokojny odpoczynek, który na pewno pozwoli ci wrócić do zakładu ze zdwojoną energią. Takie przerwy od dawien dawna funkcjonują w holenderskich czy niemieckich zakładach pracy. W Polsce stały się one popularne dopiero od niedawna.

Każda robota rządzi się swoimi prawami. Mimo iż prace fizyczne są w teorii o wiele bardziej wymagające od tych umysłowych, to właśnie te drugie objęte są nieco innymi zasadami. Jeśli pracujesz głównie przy komputerze, po każdej godzinie przysługiwać ci powinna pięciominutowa przerwa. Twój szef musi ci ją zapewnić, jeśli na co dzień spędzasz przed ekranem swojego laptopa przynajmniej cztery godziny. Oczywiście pięciominutowych, cogodzinnych przerw nie powinieneś przeznaczać na plotkowanie ze znajomymi czy innymi współpracownikami, palenie papierosów bądź spożywanie posiłków. Możesz w ich trakcie wstać od komputera, ale powinieneś zająć się wtedy innymi zawodowymi obowiązkami – np. zatelefonowaniem do zniecierpliwionego klienta czy wypełnieniem pewnych dokumentów. Pamiętaj jednak zawsze, że takie przerwy po prostu ci przysługują i jest to zapisane w polskim prawie. Jeśli twój szef nie chce ci na nie pozwolić, możesz zaprezentować mu odpowiedni kodeks, wcześniej szukając go w sieci.

Przerwy w pracy są bardzo ważne i nie wolno ci o nich zapominać. Nawet jeśli akurat jesteś wolnym strzelcem i działasz na własną rękę, nie możesz za bardzo się przemęczać, myśląc cały czas o zdobyciu jak największych pieniędzy. Przynajmniej raz na kilka godzin zrób sobie krótką przerwę, wyjdź na zewnątrz, odetchnij świeżym powietrzem czy zjedz pełnowartościowy posiłek. Twój umysł zacznie wtedy pracować znacznie lepiej, a ciało nabierze sił do kolejnej walki.

Niemalże każda osoba, która musi pracować w normalnej firmie, zazdrości tzw. „freelancerom”. Czasem wolni strzelcy prowadzą własne działalności gospodarcze i pracują na własny rachunek, innym razem starają się podpisywać z pracodawcami umowy o dzieło lub umowy rachunek. Dzięki nim nie muszą otwierać własnych firm, a mogą zgodnie z prawem pracować zdalnie.

Praca zdalna co to takiego?

Otóż jest to praca, którą można wykonywać z dosłownie każdego miejsca na ziemi. Marzenie wielu osób i główny cel większości specjalistów. Czy jednak warto do niego rzeczywiście dążyć?

Oczywiście nie każdy zawód można wykonywać właśnie w ten sposób. Praca zdalna charakteryzuje się tym, iż zajmująca się nią osoba może bezustannie zmieniać swoje miejsce zamieszkania, a cały czas jest odpowiedzialna za te same rzeczy. Może wykonywać swoją robotę prosto ze swojego domu czy mieszkania i najczęściej tak to właśnie wygląda. Nie musi wstawać codziennie z samego rana i w pośpiechu przygotowywać się do wyjścia, by rozpocząć normalny dzień roboczy jak zwykle – o godzinie ósmej czy dziewiątej rano. Zamiast tego sama decyduje o tym, kiedy tak naprawdę chce pracować. Jeśli najwięcej energii ma z samego rana, wstaje nawet o piątej i od razu zasiada do komputera lub biurka, by wykorzystać moment największego zapału do pracy.

Jeżeli natomiast o tak wczesnych godzinach nie jest w stanie sklecić nawet najprostszego zdania czy odpowiedzieć na typowe pytanie, wyleguje się w łóżku do godzin popołudniowych, by dopiero późnym wieczorem zająć się swoimi zawodowymi obowiązkami. Każdy wolny strzelec sam ustala sobie swój grafik. Wstaje wcześnie rano i ma potem całe popołudnie wolne lub najpierw zajmuje się przyjemnościami, by w nocy, kiedy wszyscy pójdą już spać, zabrać się za przygotowanie projektu dla klienta. Ma to swoje dobre i złe strony.

Możliwość samodzielnego manewrowania swoim grafikiem teoretycznie jest czymś pozytywnym, ale jednak nie dla każdego. Osoba pracująca zdalnie nie ma nad sobą żadnego szefa. Jeśli nie obudzi się rano, choć miała to w planach, później będzie musiała siedzieć po nocach, byleby tylko ukończyć zlecone jej zadania. Czasem człowiekowi trudno jest się samodzielnie zmotywować do pracy. Niektóre cechy osobowości po prostu na to nie pozwalają i trzeba nad nimi bezustannie pracować, by zarabiać właśnie w taki sposób.

Wiedząc już, praca zdalna co to, każdy zainteresuje się tym, jakie zawody pozwalają na jej wykonywanie. A jest ich na szczęście całkiem sporo. Przeważnie mając w ręku jakiś konkretnych fach, można zostać takim wolnym strzelcem. Bardzo często na ten krok decydują się m.in. tłumacze. Rzadko kiedy pracują w większych korporacjach i firmach, zwłaszcza jeśli ich umiejętności są naprawdę wyjątkowe i doceniane przez wszystkich klientów.

Porzucają więc swoje standardowe stanowiska pracy, zakładają własne firmy i póki nie mają pieniędzy na otworzenie swojego biura, działają wprost ze swoich domów. Przy pomocy sieci pozyskują dla siebie nowych klientów i stale się rozwijają, robiąc to wszystko w komfortowych i bezpiecznych warunkach. Podobnie postępują pisarze i copywriterzy. Odnajdują portale internetowe ze zleceniami polegającymi na tworzeniu nowych treści i rejestrują się na nich, aby w ten sposób zarabiać.

Prędzej czy później otwierają swoje działalności i gdy już mają uzbierane stałe grono różnych klientów, są w stanie świetnie pokierować własną karierą. Informatycy tez korzystają z możliwości pracy zdalnej – podobnie jak graficy komputerowi, marketingowcy czy nawet architekci. Coraz więcej zawodów może być wykonywanych właśnie zdalnie. Pozwolił na to błyskawiczny rozwój Internetu, a także sami ludzie, którym zwykła praca na etacie przestała już odpowiadać.

Naturalnie nie każdemu taka praca zdalna przypadnie do gustu. Z pozoru wygląda ona na pracę idealną, ale o jej wadach może się przekonać tylko ten, kto rzeczywiście zacznie ją wykonywać. Zwykle związane są one z organizacją roboty. Mało kto jest na tyle zdyscyplinowany, by nie mając nikogo nad sobą, wstawać o tej szóstej rano i od siódmej zajmować się zawodowymi obowiązkami. Mogąc sobie trochę dłużej pospać, niemalże każdy to zrobi i przez to do swojej roboty usiądzie znacznie później. Zaczynając ją wcześniej, kończy się ją czasem i późnym wieczorem, przez co dzień znacznie szybciej się kończy. O tych wadach muszą pamiętać wszystkie osoby, które zainteresowały się pracą zdalną i aktualnie uważają ją za najlepsze rozwiązanie. Ma ona oczywiście sporo zalet, ale tak samo wiele ma wad.

Urlop okolicznościowy jest pojęciem używanym potocznie, a służy zwolnieniu z obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Urlop ten udzielany jest w związku z zaistnieniem pewnego zdarzenia np. urodzenia dziecka lub zawarcia związku małżeńskiego. W zależności od okoliczności mamy możliwość do skorzystania z jednego lub dwu dni tego urlopu- ile urlopu za miesiąc pracy?

Podstawą udzielenia pracownikowi tego urlopu jest udokumentowanie przez niego faktu zaistnienia danej okoliczności, między innymi poprzez przedłużenie skróconego aktu zawarcia małżeństwa, bądź skróconego aktu urodzenia dziecka, a także złożenie wniosku do pracodawcy o udzielenie tego urlopu. Urlop okolicznościowy służy temu, aby móc załatwić wszystkie sprawy i formalności związane z zaistniałą sytuacją. Kiedy można skorzystać z tego urlopu i do kiedy? Przepisy prawa nie precyzują terminu, w którym powinniśmy skorzystać z tego urlopu.

Jednak przyjmuje się, że powinien on być wykorzystany w dacie najbardziej możliwie zbliżonej do daty zaistniałego zdarzenia. Na pierwszy rzut oka przepis ten wydaje się oczywisty i wyczerpujący, ale jak to w prawie pracy bywa, budzi wiele wątpliwości. Podzielę się z tobą z najczęściej powtarzanymi pytaniami, z którymi spotkałem się w trakcie swojej pracy zawodowej. Czy matka dziecka może skorzystać z dwu dni urlopu okolicznościowego w związku z narodzinami dziecka? Zacznę od tego, że nie ma wątpliwości co do tego, że z tych dwu dni urlopu w związku z narodzinami dziecka może skorzystać ojciec dziecka w celu załatwienia wszelkich formalności związanych z narodzinami dziecka.

W przypadku matki dziecka- ma ona prawo, a wręcz obowiązek skorzystać z innego urlopu, którym jest urlop macierzyński. Jeśli matka wyrazi taką chęć, to również z dodatkowego urlopu macierzyńskiego i urlopu rodzicielskiego. Termin, w którym mogłaby skorzystać z tych dwu dni urlopu okolicznościowego z tytułu narodzin dziecka, jest bardzo odległy w stosunku do dnia porodu. Niemniej, jednak jeśli jednak pracodawca wyrazi zgodę na udzielenie kobiecie tego urlopu- nic nie stoi na przeszkodzie, aby matka mogła skorzystać z tego urlopu. Ponadto, jeśli pracownica udowodni, że wykorzysta te dni urlopu okolicznościowego na załatwienie formalności związanych z narodzinami dziecka, to tym bardziej urlop ten jej się należy.

Czy w przypadku narodzin bliźniaków mam prawo do podwójnie liczonej liczby dni urlopu okolicznościowego? Dwa dni urlopu okolicznościowego z tytułu narodzin dziecka związane jest z zaistniałą sytuacją porodu. Nie zależnie od ilości dzieci urodzonych przy porodzie, przysługuje nam prawo do skorzystania z dwu dni tego urlopu. Czy jeśli mam dwie babcie to mogę skorzystać dwu krotnie z urlopu okolicznościowego- w sprawie każdej z nich? Jeden dzień urlopu okolicznościowego przysługuje pracownikowi z tytułu śmierci i pogrzebu babci. Jeśli masz dwie babcie to w sytuacji śmierci każdej z nich, masz prawo do skorzystania z tego urlopu.

Czy przysługuje mi dzień urlopu okolicznościowego z tytułu śmierci prababci? Przepisy rozporządzenia nie wymieniają prababci. Jednak w przypadku śmierci osoby, która pozostawała pod twoją bezpośrednią opieką lub na twoim utrzymaniu- w tej sytuacji przysługuje Ci prawo do skorzystania z urlopu okolicznościowego. Ile dni urlopu okolicznościowego przysługuje mi w przypadku urodzenia martwego dziecka. W tej tragicznej sytuacji mamy prawo do skorzystania z dwóch rodzaju urlopu okolicznościowego. Pierwszy to w związku z narodzinami dziecka, a drugi w związku ze zgonem i pogrzebem dziecka. Czy przysługują mi dni urlopu okolicznościowego w przypadku ponownego zawarcia związku małżeńskiego?

Masz prawo do skorzystania z urlopu okolicznościowego w związku z zawarciem związku małżeńskiego niezależnie od tego, który raz zawierasz związek małżeński. Ponadto zaistnienie tej okoliczności jak najbardziej możesz udokumentować, przedkładając akt zawarcia małżeństwa. Zatem nie zależnie od tego, który raz wstępujesz w związek małżeński, za każdym razem przysługuje Ci prawo ze skorzystania urlopu okolicznościowego.

Czy w przypadku ślubu cywilnego oraz ślubu kościelnego mam prawo do podwójnej liczby dni zwolnienia od pracy? Urlop okolicznościowy przysługuje nam w związku z zawarciem związku małżeńskiego. Natomiast związek małżeński z daną osobą zawierasz tylko raz. Niezależnie od tego, czy decydujesz się na ślub kościelny i cywilny. W związku ze zwarciem związku małżeńskiego z tą daną osobą otrzymujesz jeden akt zawarcia małżeństwa, w związku z czym przysługują Ci dwa dni urlopu okolicznościowego z tego tytułu.

Złota rada każdego pisarza tworzącego bestsellery głosi, że najważniejszy jest początek. I chociaż praca licencjacka rządzi się zgoła odmiennymi prawami, aniżeli powieść kryminalna, to kluczem do sukcesu w tym przypadku jest także stworzenie wstępu na wysokim poziomie. Chcąc taki napisać musimy poznać wypracowane i obowiązujące w środowisku akademickim zasady, które jasno tłumaczą, jak napisać wstęp do pracy licencjackiej.

Zaczynamy od zaprezentowania tego, czym będziemy się zajmować w naszej pracy licencjackiej. Możemy więc rozwinąć tytuł pracy, choć najważniejsze będzie wytłumaczenie czytelnikowi, w jaki sposób rozumiemy poszczególne słowa w tymże tytule. Oczywiście do każdego wyjaśnienia, które nie jest naszego autorstwa (a tym bardziej cytatu) tworzymy przypis dolny, by nie zostać posądzonym o plagiat. Dokument może zostać bowiem uznany za nieautorski nawet wówczas, gdy zapomnimy o podpisaniu choćby jednego cytatu. System antyplagiatowy wykryje wtedy, że przypisujemy sobie czyjeś słowa, a wszystko to może się skończyć przykrymi konsekwencjami na uczelni, takimi jak niedopuszczenie do obrony.

Następnym punktem do odhaczenia z listy zadań pt. „Jak napisać wstęp do pracy licencjackiej?”

jest zaprezentowanie przyjętej tezy lub hipotezy. Teza jest zdaniem twierdzącym, którego prawdziwość musimy poprzeć dowodami. W trakcie badań może się okazać, że tezy nie potrafimy obronić, dlatego bezpieczniej jest postawić hipotezę, której słuszność dopiero spróbujemy w naszej pracy licencjackiej potwierdzić bądź wykazać jej fałszywość. W tym miejscu możemy napisać również pomocnicze pytania badawcze, które skupiają się nie na hipotezie, ale na jakimś pobocznym problemie, którego scharakteryzowanie ubogaci wartość merytoryczną pracy.

W dalszej części wstępu piszemy uzasadnienie, dlaczego podjęliśmy takiego, a nie innego problemu. Może to wynikać z naszych zainteresowań, z chęci pogłębienia tematu poznanego pobieżnie na studiach. Motywacją do podjęcia określonych badań może być fakt, iż jesteśmy pierwsi, którzy pracują nad danym zjawiskiem, a więc nasza praca ma charakter pionierski. Być może jesteśmy n-ci z rzędu osób zajmujących się pewnym problemem, ale zamierzamy spojrzeć na niego z nowej strony. Jeśli tak jest i ktoś wcześniej pracował nad tą samą materią co my, należy jego prace przeczytać i poddać krytyce, opatrując ją rozdziałem lub podrozdziałem pt. „Stan badań”. Tutaj panuje dowolność w kwestii tego, czy stań dotychczasowych badań zaprezentować we wstępie, czy stworzyć w tym celu osobny rozdział. Jeśli zreferowanie badań poprzedników zajmuje nam więcej, niż dwie strony A4, warto stworzyć dodatkowy rozdział. Zabieg taki sprawi, że cała praca będzie sprawiała wrażenie bardziej przejrzystej i estetycznej. Jeśli jednak objętość tekstu wynosi mniej niż dwie strony, można wydzielić po prostu podrozdział we wstępie.

Pozostał jeszcze jeden element do zrobienia i już będziemy wiedzieć wszystko o tym, jak napisać wstęp do pracy licencjackiej. Mianowicie musimy przedstawić to, jak będzie wyglądała konstrukcja pracy, czyli dokonać krótkiego, zajmującego po dwa zdania streszczenia każdego z rozdziałów. Pamiętajmy, aby wyrażać się rzeczowo i na temat. W pracy licencjackiej najgorsze co możemy zrobić, to lać wodę, aby tylko mieć wymaganą przez promotora ilość treści. Całość wstępu powinna zajmować kilka stron – dwie to za mało, ale dziesięć to przesada. Celem wstępu w pracy licencjackiej jest wprowadzenie czytelnika w problem, jakim będziemy się zajmować. Na długie, obszerne wywody przyjdzie więc czas w części teoretyczno-historycznej oraz badawczej.

Sposób pisania pracy powinien odpowiadać normom wymaganym dla tekstów naukowych. Odpuśćmy sobie więc wyrażanie własnych poglądów. Starajmy się nie pisać słów potocznych, obraźliwych. Ważna jest także ilość akapitów na stronie. Optymalnie będzie, kiedy pojawi się ich trzy sztuki na stronie A4, a ich konstrukcja będzie następująca: zdanie wprowadzenia, kilka zdań rozwinięcia, zdanie wprowadzenia kolejnej, nowej kwestii i kilka zdań jej rozwinięcia, itd. Dzięki temu sprawimy wrażenie na czytelniku, że znamy się na tym, o czym piszemy. Błędem jest z kolei zaczynanie nowego akapitu co każde zdanie, gdyż doskonale wtedy widać, że w naszej głowie panuje chaos i „wypluwamy” z siebie wszystko, co nam przyjdzie na myśl, co jest związanego z tematem.

Opanowanie wiedzy z zakresu tego, jak napisać wstęp do pracy licencjackiej jest tylko jednym z wielu elementów, które w sumie dają gwarancję, że nasze naukowe dzieło jest na wysokim poziomie. Teraz nadszedł czas, aby przystąpić do badań!

Nikt z nas nie decyduje się na pracę w jednej firmie na całe życie. Naturalną kwestią jest to, że zmieniamy miejsce zatrudnienia – czasem częściej, czasem rzadziej. Niezależnie jednak od tego, jak często zmieniamy miejsce zatrudnienia, niemalże zawsze musimy w tym calu napisać wypowiedzenie – o ile nie jesteśmy zwalniani przez pracodawcę. Jak napisać wypowiedzenie z pracy za porozumieniem stron? Co powinno znaleźć się w takim dokumencie? Odpowiedzi na powyższe pytania, znajdziecie państwo w naszym poniższym artykule.

Przede wszystkim – format

To, od czego należy zacząć, jeśli chodzi o napisanie wypowiedzenia z pracy, to zachowanie odpowiedniego formatu. W odpowiednich miejscach na arkuszu, muszą znaleźć się właściwe informacje. W lewym górnym rogu, piszemy swoje dane: imię, nazwisko, adres oraz nazwę stanowiska i miejsce pracy. W prawym górnym rogu, powinny znaleźć się informacje dotyczące naszego pracodawcy – czyli firmy do której wypowiedzenie jest zaadresowane. Tutaj, podobnie jak w przypadku naszych danych, powinny znaleźć się takie informacje jak nazwa firmy, adres siedziby, właściciel – jeśli takowy jest. Można, choć nie jest to konieczne, zamieścić tu także takie informacje jak NIP firmy. Zarówno informacje w prawym górnym rogu, jak i te, które znajdują się w lewym górnym rogu, powinny też zostać odpowiednio sformatowane. Przyjmuje się, że czcionka, którą wybieramy do napisania takiego dokumentu to Times New Roman, rozmiar 12.

Po drugie – treść wypowiedzenia

Kiedy już zamieścimy niezbędne informacje w obu górnych rogach naszego pisma, możemy przejść do jego właściwej treści. Na środku, najlepiej nieco większą czcionką i dobrze, jeśli zastosujemy pogrubienie, powinna znaleźć się nazwa pisma, które tworzymy. W naszym przypadku będzie to wypowiedzenie. Można dodać „za porozumieniem stron”, aczkolwiek nie jest to konieczne. Ważne jest jednak to, aby nazwa pisma, które tworzymy, znalazła się poniżej informacji zawartych w obu górnych rogach. Treść właściwa takiego pisma, powinna zostać napisana już czcionką właściwą – czyli właśnie Times New Roman, rozmiar 12. Nie pogrubiajmy treści właściwej wypowiedzenia.

Zwroty i sformułowania, które muszą zostać zawarte w wypowiedzeniu

Kiedy piszemy wypowiedzenie, niezależnie od wszystkiego, musimy mieć na uwadze to, że jest to pismo oficjalne. Tym samym, warto zadbać o to, aby w takim piśmie znalazły się zwroty takie jak:
– Wnoszę o rozwiązanie umowy za porozumieniem stron
– Proszę o to, aby umowa o pracę, została rozwiązana za porozumieniem stron

To tylko dwa, z bardzo wielu przykładów zwrotów, które możemy w takim piśmie wykorzystać.

Uzasadnienie wypowiedzenia

To, czego absolutnie nie może zabraknąć w napisanym przez nas wypowiedzeniu, to powód, dla którego zdecydowaliśmy się je napisać. W tym przypadku nie musimy się za bardzo pilnować. Jeśli przyczyną, dla której chcemy rozwiązać umowę o pracę jest to, że dostaliśmy inną ofertę pracy – nie musimy bać się tego napisać. Podobnie rzecz się ma, jeśli zmianie ulega nasza sytuacja życiowa – np. zmieniamy miejsce zamieszkania. W przypadku jednak, kiedy przyczyną złożenia przez nas wypowiedzenia z pracy są zbyt niskie zarobki, musimy wiedzieć, jak to sformułować. Nie ukrywajmy – brak satysfakcji z wykonywanego przez nas zawodu, jak również brak możliwości rozwoju w tym zakresie, należą do najczęstszych przyczyn, dla których decydujemy się napisać wypowiedzenie z pracy. W przypadku zatem, kiedy przyczyną są zbyt niskie zarobki, możemy śmiało zawrzeć powód naszego wypowiedzenia np. w takim sformułowaniu: Przyczyną, dla której decyduję się na rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron, jest brak mój brak możliwości dalszego rozwoju zawodowego.

Podsumowanie wypowiedzenia

Każde pismo urzędowe, jakie piszemy, a do takich zalicza się wypowiedzenie za porozumieniem stron, musi zawierać podsumowanie. Najlepiej jest zacząć je np. od takich sformułowań:

– w wyniku powyżej opisanych czynników,
– mając na uwadze wszystkie powyższe czynniki,
– ze względu na brak możliwości dalszego rozwoju zawodowego,
– w związku z powyższym, wnoszę o rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron.

Pamiętajmy, że kiedy piszemy wypowiedzenie umowy o pracę za porozumieniem stron, cały czas musimy zachowywać bardzo oficjalny ton naszego pisma. Na samym dole, lekko po lewej stronie, powinno znaleźć się wyrażenie: z poważaniem, zaś pod nim – nasz własnoręczny podpis. Samego wypowiedzenia nie należy pisać ręcznie. Powinno być ono wydrukowane. Jedynie nasz podpis musi być własnoręczny. Jeśli będziemy pamiętać o wszystkich powyższych wskazówkach, z pewnością uda nam się dobrze napisać wypowiedzenie z pracy za porozumieniem stron.

Mimo iż żyjemy w XXI wieku, prawa pracowników wciąż są łamane często. Zbyt często. Statystyki są zatrważające. Pokazują one jednoznacznie, że zatrudnieni w miejscach pracy (zwłaszcza w dużych zakładach, gdzie zatrudnienie znajdują ogromne ilości starających się o pracę) są bardzo często najzwyczajniej w świecie wykorzystywani. Nie bójmy się tego stwierdzenia. Liczne interwencje pokazują bowiem, że tego, w jakich warunkach zmusza się ludzi do pracy, w pewnych sytuacjach nie da się określić innym sformułowaniem, niż właśnie wykorzystywanie i wyzyskiwanie. Co gorsza, przypadki które znamy są jedynie wierzchołkiem góry lodowej. Wielu pracowników bowiem nie ma na tyle odwagi, by zgłosić swoje miejsce pracy, choćby panujące w nim warunki były po prostu skandaliczne. Skąd ten lęk? To bardzo proste – pracownicy boją się, iż stracą – często jedyne – źródło utrzymanie siebie, a jeszcze częściej całej swojej rodziny. Broniący praw człowieka od lat rwą sobie włosy z głowy oraz godzinami głowią się nad tym, jak rozwiązać tę kwestię. Niestety, nikomu nie udało się jeszcze przedstawić zadowalającego wyjścia z sytuacji. Stworzono jednak pewnego rodzaju „wyjście awaryjne”, lub też „rozwiązanie zastępcze”, jak określa się zapoczątkowaną niedawno pomoc prawną dla pracowników.

Na czym ona w zasadzie polega? Idea jest jeszcze na tyle świeża i innowacyjna, iż ciężko ją streścić czy wytłumaczyć. Spróbujmy jednak. Przede wszystkim, pomysłodawcom projektu zależało przede wszystkim na trzech aspektach tejże pomocy. Ma być ona: darmowa, anonimowa oraz powszechna. Darmowa, gdyż odpowiedzialni za powstałą organizację (nosi ona nazwę Siła Pracownicza) uważają, iż przestrzeganie praw człowieka w żadnym wypadku nie może być czymś, za co wymagałoby się zapłaty. Anonimowa – aby wyeliminować element strachu przed ewentualnymi konsekwencjami, które mogłyby takiego pracownika spotkać w miejscu pracy. Trzecim aspektem pomocy jest powszechność, by każda osoba znajdująca się w potrzebie mogła skorzystać z tego projektu, nie musząc daleko szukać.

Jak to wygląda w praktyce? Powstała niedawno organizacja działa na dwóch płaszczyznach. Jedną z nich stanowią bezpośrednie spotkania z szukającymi pomocy pracownikami. Mają one mieć miejsce w różnego rodzaju budynkach użyteczności społecznej, jak urzędy, gabinety psychologiczne – w zależności od miasta oraz zabudowań, jakimi ono dysponuje. Sesje takie są oczywiście darmowe. W ich trakcie pracownicy mogą poznać swoje prawa, znaleźć wyjście z trudnej sytuacji, w której się znajdują, a także – między innymi – dowiedzieć się, jak napisać wypowiedzenie umowy o pracę. Godziny takich spotkań będą ustalane oddzielnie w każdym z miast biorącym udział w projekcie.

Istnieje także drugi sposób uzyskania pomocy, nieco mniej bezpośredni. Od wczoraj działa już specjalnie przygotowana linia telefoniczna, poprzez którą osoby szukające pomocy mogą połączyć się z prawnikami. Oprócz tego powstała też strona internetowa poświęcona projektowi. Prócz informacji na jego temat, znajduje się tam też specjalny formularz, który pozwala użytkownikowi na skontaktowanie się z jednym z członków organizacji. Wystarczy napisać wiadomość (na przykład z pytaniem, które nas nurtuje, lub z prośbą o sprawdzenie warunków w konkretnym zakładzie pracy) i wysłać ją. Biorący udział w projekcie prawnicy gwarantują, iż szukający pomocy otrzyma odpowiedź zwrotną w czasie krótszym niż 24 godziny.

Wytłumaczyliśmy już, w jaki sposób porady będą udzielane, pozostaje jednak być może najważniejsze pytanie – kto będzie się zajmował ich udzielaniem? Pomysłodawcami całego projektu są osoby, którym nie jest obojętny los wykorzystywanych w pracy rodaków. Grupa ta jest bardzo liczna i zróżnicowana wewnętrznie. Są to między innymi prawnicy, działacze społeczni i psychologowie z terenu całego kraju, ale też osoby, które w pewnym momencie swojego życia same były wyzyskiwane, udało się im jednak wyrwać ze szponów wykorzystywania. Co ważne, każda z tych osób została bardzo dokładnie przeszkolona i zapoznana z tematem praw pracowniczych. Prócz tego, posiadają one specjalnie przygotowane materiały informacyjne dla pracowników (broszury, książeczki, ulotki) mające im przybliżyć znajomość ich własnych praw. Nie należy się więc martwić, iż pewni członkowie organizacji będą mniej kompetentni niż inni – każdy z nich został bowiem wyedukowany w takim samym stopniu i każdy jest w stanie udzielić wartościowej pomocy.

Inicjatywa propagowania praw pracowniczych nie jest jeszcze mocno rozpowszechniona, jest ona bowiem projektem świeżym i nie każdy jeszcze o niej słyszał. My jesteśmy osobiście opisanym pomysłem zachwyceni. Prawa są w miejscach pracy łamane tak często, iż jest to wręcz dziwne, że organizacja tego typu powstała dopiero teraz. Trzymamy kciuki i życzymy wytrwałości w pracy, sami zastanawiając się jednocześnie, jak zaangażować się w ten szlachetny projekt.

Rynek pracy ostatnimi czasy oferuje dość szeroki zakres ofert pracy. Jednak, gdy zabieramy się za telefonowanie do danych firm, w sprawie chęci podjęcia pracy, i dopytujemy o warunki pracy natychmiast się zniechęcamy. W dużo przypadkach proponują nam bardzo zaniżone stawki płacy oraz umowę o dzieło, lub umowę o pracę tzw. śmieciową. Umowa zlecenie jest najczęściej zawieraną umową, wiążą się z nią mniejsze koszty związane ze składkami ZUS, a pracownik ma mniejsze uprawnienia i prawa niż w normalnym stosunku pracy.

Staż pracy to nic innego jak ciągłe pozostawanie w zatrudnieniu.

Dzieli się on na różne okresy pracownicze. Generalnie chodzi o to, że czym więcej mamy lat przepracowanych na umowę o pracę, tym więcej mamy praw, np. im więcej lat pracy, tym więcej mamy dni urlopu w stosunku całego roku. Po przepracowaniu określonej liczby lat, mamy prawo do świadczeń przedemerytalnych, czy też urlopu wychowawczego. Czas, w którym odprowadzane są składki na ubezpieczenie społeczne, bez różnicy czy pracujemy na umowę zlecenie, czy umowę o pracę, jest zaliczany do tzw. składkowych lat dających nam prawo w przyszłości otrzymać emeryturę.

W związku z powyższym nasuwa się pytanie: czy umowa zlecenie wlicza się do stażu pracy? Pomimo płacenia składek społecznych podobnie jak w stosunku pracy, czas przepracowany na umowie zlecenie nie jest wliczany do stażu pracy, od którego zależy wysokość urlopu wypoczynkowego.

Przykład. Możemy pracować 10 lat na umowę zlecenie i nie przysługuje nam się w ogóle urlop wypoczynkowy, ze względu, że w świetle prawa osoba pracująca na ten typ umowy nie jest pracownikiem, a poza tym takowa umowa nie ma prawa być w ogóle zawarta. Natomiast osoba, która pracuje 10 lat na umowę o pracę, dysponuje 20 dniami urlopu, a po przekroczeniu 10 lat, będzie jej przysługiwać prawo do 26 dni. Zatem kilka słów o tym co wliczamy do stażu pracy. Mianowicie jest to czas pracy na podstawie umowy o prace, pobierania zasiłku dla bezrobotnych lub stypendium otrzymywanego przez osobę bezrobotną w trakcie szkolenia, czynna służba wojskowa, prowadzenie gospodarstwa rolnego lub pracy w takim gospodarstwie, studia doktoranckie (nie więcej niż 4 lata i pod warunkiem uzyskania tytułu doktora).

Umowy śmieciowe zarówno zlecenie jak i o dzieło nie niosą za sobą właściwie żadnych plusów. Na ten typ umów „opłaca” się pracować osobom młodym, studentom czy uczniom, osobom, które żyją teraźniejszością, nie specjalnie myśląc o tym co będzie w przyszłości. Pod słowem „opłaca” mam na myśli to, że dzięki temu, iż od zarobku brutto odciągane są niewielkie kwoty, wtedy taka osoba „na rękę” dostaje więcej niż koleżanka czy kolega na normalną umowę o pracę. Od umowy o dzieło opłacany jest jedynie podatek dochodowy, dlatego też zarobki netto w stosunku do kwoty brutto są najwyższe. Jak wiadomo dla młodych liczy się każdy grosz, więc taka forma zarobku daje im możliwość na więcej kasy. Jeszcze co jest ważne w umowie zlecenie.

Jak sama nazwa mówi, pracodawca nam zleca wykonanie pracy. Zlecenie powinno trwać określony czas, np. dostaje zlecenie na wymalowanie całego budynku, przy czym pracodawca dał mi na to miesiąc czasu. Po tym miesiącu ja oddaje w pełni wymalowany budynek, pracodawca mi wynagrodzenie. Umowa dobiegła końca. Niestety w wielu przypadkach pracodawcy zatrudniają na umowy zlecenie, na okres jednego miesiąca, ale te umowy co miesiąc odnawiają. Wtedy mamy do czynienia jakby z wykonywaniem pracy w taki sposób jak na umowę o pracę, ale zatrudnienie mamy na zlecenie, np. praca w sklepie. Takie żerowanie na pracowniku jest niezgodne z prawem. Można wtedy sprawę oddać do sądu.

Poczynanie takich kroków przez szefostwo jest zrozumiałe. Z ich punktu widzenia taki pracownik jest dla nich bardziej opłacalny, wiążą się z nim niższe koszty. W takim razie jak można rozwiązać taką zleceniówkę? Umowę zlecenie można uznać za zakończona w momencie, gdy zostanie wykonane powierzone zadanie, bądź czynność, lub też, gdy jedna ze stron wypowie umowę. Zarówno zleceniodawca jak i zleceniobiorca bez żadnych konsekwencji może rozwiązać taką umowę.

Wtedy, zleceniodawca ma obowiązek oddania np. zaliczek na materiały w związku z powierzonym mu malowaniem budynku. W przypadku umowy o dzieło również można w każdej chwili umowę przerwać, nawet w trakcie trwania wykonywania dzieła. Wtedy zleceniodawca jest zobowiązany wypłacić określone w umowie wynagrodzenie, z możliwością pomniejszenia go o kwotę części nie dokończonej. Odstąpić od umowy o dzieło można również w przypadku opóźnienia w podjęciu wykonywania dzieła.

Do stażu pracy nie zalicza się zatrudnienie na innej podstawie niż stosunek pracy – czyli umowa o dzieło, umowa zlecenie czy działalność gospodarcza. Również urlop bezpłatny przez cały okres jego trwania nie zalicza się do stażu pracy. Czy staż wlicza się do okresu zatrudnienia?

Staż może być niezwykłym ułatwieniem powrotu na rynek pracy, lub startu np. po szkole czy studiach. Pomaga zdobyć tak cenione przez pracodawców doświadczenie, podnosi kwalifikacje oraz pomaga pracownikowi zweryfikować plany zawodowe. Kończąc studia kierunkowe, szkołę średnią lub zawodową uczniowie posiadają wiedzę teoretyczną, Często bywa tak, że próbując swoich sił w zawodzie okazuje się, że nie to nie jest jednak to, czym chcielibyśmy się zajmować aż do emerytury.

Staż trwa najczęściej maksymalnie okres 12 miesięcy, a po upływie tego czasu możliwe jest podpisanie umowy o pracę i dalsza kontynuacja współpracy pracownik – pracodawca. Dlatego tak warto się o niego ubiegać. Nawet jeśli z jakiegokolwiek powodu do współpracy nie może dojść, wiedza i umiejętności osiągnięte podczas praktykowania danego zawodu mogą być wykorzystane na dalszej ścieżce kariery zawodowej. Łatwiej jest również uzyskać zatrudnienie w kolejnym zakładzie pracy, jeśli rubryka „doświadczenie zawodowe” w życiorysie nie jest pusta.

Ważną sprawą jest to, czy staż wlicza się do lat pracy. Ta kwestia może zaważyć jak szybko pracownik osiągnie możliwość korzystania z pełnego wymiaru urlopu – 26 dni. Stawiającym pierwsze kroki na rynku pracy przysługuje prawo do 20 dni urlopu w ciągu roku. Ta liczba osiąga wyższy poziom dopiero po przepracowaniu ściśle określonego czasu w kodeksie pracy. Jeśli pracownik przedstawi odpowiednie dokumenty (potwierdzające odbycie stażu oraz czas jego trwania) – może liczyć na to, że staż wliczy się do lat pracy.

Za odbywany staż przysługuje prawo do wynagrodzenia, nie przysługuje jednak ekwiwalent za niewykorzystane dni urlopowe. Dlatego też niekorzystnym dla pracownika jest niewykorzystanie przysługujących dni urlopowych. Naliczane są one w prosty sposób, za każdy pełny przepracowany miesiąc przysługują 2 dni urlopu. Mogą być one odebrane pojedynczo, lub w całości w formie ciągłej – decyzja należy do stażysty.

Odbycie stażu nie uprawnia do pobierania zasiłku dla bezrobotnych po jego ukończeniu. Podczas naliczania pracownikowi urlopu wypoczynkowego doliczany jest okres zatrudnienia (stażu pracy) oraz lata nauki. Pod uwagę brana jest ostatnia szkoła ukończona przez pracownika. W zależności od rodzaju ukończonej szkoły pracownikowi doliczane jest od 3 do 8 lat. Okresy nauki nie podlegają sumowaniu.

Szkoła zasadnicza lub równorzędna jej szkoła zawodowa pozwala na doliczenie trzech lat do lat pracy. Średnia szkoła zawodowa pozwala na doliczenie do stażu pracy pięciu lat. Podobnie ma się sprawa w przypadku szkoły średniej zawodowej dla absolwentów zasadniczych i jest to również pięć lat. Po szkole średniej ogólnokształcącej będą to cztery lata. Szkoły policealne, czyli te które dają wykształcenie średnie techniczne – sześć lat. Natomiast osoby z wyższym wykształceniem po studiach (i w tym przypadku bez różnicy czy studia były jednolite, tak samo sprawa się ma po osiągnięciu tytułu licencjata, co magistra lub inżyniera) będą miały doliczone do stażu pracy aż osiem lat. Dodatkowo kończone kursy, studia podyplomowe nie wypływają na wydłużenie tego okresu. Jednak w przypadku studiów doktoranckich wlicza się okres nie dłuższy niż cztery lata do stażu pracy. Jednak warunkiem jest uzyskanie tytułu doktora.

W przypadku kiedy pracownik pobierał naukę, do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu, wlicza się bądź okres zatrudnienia, w którym była pobierana nauka, bądź okres nauki, zależnie od tego, co jest korzystniejsze dla pracownika.

Czy staż wlicza się do lat pracy? Odpowiedź na to pytanie jest bardzo istotna. Staż pracy ma przecież wpływ na uprawnienia pracownicze, takie jak: prawo do urlopu, prawo do dłuższego okresu wypowiedzenia, prawo do emerytury, prawo do nagrody jubileuszowej, prawo do odprawy. Staż pracy to niekoniecznie wyłącznie czas odbywania zatrudnienia, lecz także okresy, w których pracownik tej pracy nie świadczył, jednak podlegają one wliczeniu w staż pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. Świetnymi przykładami takich okresów są:

– okres prowadzenia indywidualnego gospodarstwa rolnego (lub pracy w takim gospodarstwie, jeśli jest ono prowadzone przez współmałżonka)
– czynnej zawodowej służby wojskowej
– pracy za granicą u pracodawcy zagranicznego